Styl zależy od…

Kontynuując nieco wczorajszy temat chciałem zwrócić uwagę na brak jednego słusznego stylu idealnego przywódcy.

Oczekiwany styl zawsze zależał będzie przynajmniej od kilku czynników. Po pierwsze, od etapu rozwoju danej organizacji/firmy. Po drugie, od obszaru merytorycznego, z jakiego wywodzi się lider, w tym od branży danej. Po trzecie, od zespołu lidera. Po czwarte, od uwarunkowań kulturowych istotnych w danej społeczności. Kiedy weźmiemy pod uwagę tak proste narzędzia do mierzenia stylu zachowania, jak na przykład Extended DISC czy Success Insight  i im podobne, to bazują one na czterech idealnych wzorcach. W skrócie opisać można je w następujący sposób: styl nastawiony na cel/dominujący, styl nastawiony na relacje i komunikacje, styl nastawiony na porządek i stabilność, styl nastawiony na zadanie i precyzję. Rzadko zdarza się, że człowiek reprezentuje jeden styl. W praktyce jest to niezwykle mało prawdopodobne. Jesteśmy mieszanką stylów, z których jeden może być bardziej wyrazisty na tle innych. Ważne, że każdy z nich ma swoje silne strony oraz specyfikę reakcji w sytuacjach trudnych, na przykład związanych z silną presją i stresem. 

Firma potrzebowała będzie różnych liderów na różne czasy. Jeżeli wzrost firmy jest ustabilizowany, to styl nastawiony na relacje i potrzeby pracowników może być bardzo pożądany. Jeśli jednak firma przeżywa kryzys i w bardzo krótkim czasie zmienić musi swój kurs, to styl dominujący, nastawiony na cel, będzie mocniej preferowany. Pewnie łatwiej spotkać w kontrolingu finansowym i audycie osoby o stylu nastawionym na zadanie i precyzję, a w zespole PR-owym nastawionych na relacje i komunikację.

Styl wynika z uwarunkowań osobowościowych. W myśleniu o sobie jako o liderach powinniśmy zwracać uwagę raczej na to, by dobrze poznać siebie i zbudować spójną ścieżkę rozwoju, zgodną z naszą osobowością, a nie oczekiwać od siebie funkcjonowania w sposób daleki od naszego naturalnego zachowania. To co wydaje się być kluczowe, to elastyczność psychologiczna, pozwalająca nam na funkcjonowanie z różnymi stylami, w różnych okolicznościach i modyfikację charakterystycznych elementów zachowania w zależności od potrzeb. 

Myśląc o stylu zachowania nie należy kierować się kalkami. Jedną z nich są kalki kulturowe. Na przykład w Polsce wciąż dość popularny jest styl dominujący/nastawiony na cel. Tak wynika z badań jednej z organizacji oferującej narzędzie do badania stylu zachowania. Sami to coś mówi. W krajach skandynawskich a także w USA częściej obserwuje się inny styl – nastawiony na relacje i komunikację. Ponadto nierzadko „styl dominujący” jest niezbyt poprawnie rozumiany i wykorzystuje się go do praktyk „iście generalskich”. Pisałem o tym w komentarzu w Rzeczpospolitej, z którym zapoznać można się tutaj.

O jeszcze większym zamieszaniu w odniesieniu do cech wskazywanych przez badaczy kilka słów jutro. 

[zdjęcie pochodzi z serwisu www.pixabay.com]