Akceptacja niepewności

Akceptacja niepewności. Niepewność jest zjawiskiem powszechnym, paradokslanie towarzyszącym nam znacznie częściej niż mamy tego świadomość.  Dostrzegamy ją dopiero wtedy, kiedy wywołuje poczucie frustracji wynikające z naszego przeświadczenia, że do podjęcia decyzji potrzeba stuprocentowej pewności.  Ale czy możemy być w ogóle czegoś pewni na 100%? I tu zaczyna się dyskusja. To, czego jesteśmy pewni na 100% to ideał bądź rozwiązanie idealne, a więc coś absolutnie doskonałego, najwyższy cel naszych dążeń. A przecież ideałów się nie osiąga. Są one tylko w naszych głowach - zawsze możemy lepiej, więcej, szybciej, dokładniej...

Na ile musimy być pewni danego rozwiązania, by zdecydować się na jego realizację i podjąć działanie? To kwestia bardzo indywidualna. Nie ma normy wskazującej, że ma to być 90 czy 30%.  Niepewność musimy po prostu zaakceptować  i zacząć działać mimo tego,  że towarzyszy nam w większości zadań, które wykonujemy. Z podejmowaniem decyzji w sytuacji, kiedy  nie mamy wystarczającej ilości informacji na dany temat, wiąże się poczucie stresu i dyskomfortu, do którego warto przywyknąć - pozytywny stres, zwany adrenaliną, popycha nas do działania, powodując, że stawiamy kolejny krok w przód.

Axellrod w książce "Winston Churchil. Lider" pisze: „Rzeźbiarz ma glinę, malarz farby, a pisarz słowa. Lider operuje faktami i jeśli w danym momencie nie są one dostępne, wtedy niewiadoma staje się środkiem, którym lider musi się posłużyć. Nie można jej odrzucić. Nie można się jej bać. Przeciwnie, musi ja przyjąć, ponieważ tylko nią dysponuje. Musi jej użyć najlepiej jak potrafi.”

Lider musi podejmować decyzje na podstawie faktów i spostrzeżeń, którymi w danej chwili dysponuje. Nie jest to proste i między innymi z tego powodu nie każdy staje się liderem. Ci, którzy nimi zostają biorą odpowiedzialność za swoje decyzje i są w stanie funkcjonować z poczuciem niepewności, która nawet jeśli najbardziej przemyślana, zawsze stanowi choć ułamek każdej podejmowanej decyzji.